Bu benim de hikayem:
Bana ilk kez 7 yıl önce, henüz 37 yaşındayken meme kanseri teşhisi kondu. Annem böyle bir hastalıktan vefat ettiği için hastalık hakkında bilgi edinme yoluna zaten girmiştim.
Bunu ameliyatlar, kemoterapi ve radyoterapi izledi. Durumum ağırdı, birinci sınıfa giden bir çocuğun annesi olarak ona neden saçsız olduğumu, neden sık sık işe gelmediğimi ve neden her zaman onun yanında olabilecek ve ona önemli şeylerde -oynamak, öğrenmek ve mutlu olmak- yardımcı olabilecek fiziksel durumda olmadığımı açıklamak zorunda kaldığım o anı hatırlamak istemiyorum. Hormon tedavilerine ve önleyici kontrollere devam ettim ama yine de başka rahatsızlıklarım ortaya çıktı. Bu durum beni doktorların önerdiği her şeyi yapma konusunda çok katı hale getirdi. Gerekli tüm testleri yaptırdım, kısıtlamalara uydum ve gerekli ilaçları aldım. Son 3 yılda beş taramayı daha sık yaptırmak zorunda kaldım çünkü akciğerlerimdeki değişiklikler doktorları etkilemişti. Ta ki her şeyin tamamen farklı bir hal aldığı o ana kadar. 31 Ağustos 2020'de, sağ akciğerimin plevrasında metastaz olduğu ve buna büyük miktarda sıvı tutulmasının eşlik ettiği kötü haberiyle tekrar teşhis konuldu. Biyopsi için materyal almak, suyu çekmek ve talk yerleştirmek için ameliyat yapıldı. Tümörler çok hızlı büyüyordu ve ameliyata uygun değildi. Doktorların görüşleri karışıktı ve bu da benim gözümde belirsizlik olarak yansıdı. Bana kemoterapi önerdiler, diğerleri kemoterapiyi kesin bir dille reddetti ve hedefe yönelik tedavi önerdi. Görüşler karşısında kafam karıştı, Türkiye'de farklı tedavi seçenekleriyle karşılaştım ve en iyisini arzulayarak, Sağlık Bilgi Merkezi "Medical Karadži "nin bir temsilcisiyle iletişim kurduktan sonra güvenmeye ve kliniği ziyaret etmeye karar verdim."Şişli Anıtı - İstanbul" danışmanlık için. Orada beni bir yol olduğuna ve bu yolu birlikte yürümeye hazır olduklarına inandıran harika bir tutum ve iyi profesyonellerle tanıştım.
Yol boyunca yaşadığım bir diğer büyük dram ise tedavim için para toplamak oldu. Tedaviye ve kemoterapiye başlamak için ihtiyacım olan paranın hesabını yaptığımda, bu miktarın benim ve ailem için çok yüksek olduğunu gördüm. O zamanlar ne kadar çok iyi insan olduğunu ve kalplerinin ne kadar büyük olduğunu bilmiyor ya da tahmin edemiyordum. Kalbime çok yakın bazı insanlar tarafından anında bir bağış kampanyası düzenlendi, çok ağladım çünkü bağışlanan her kuruşun açlıktan öldüğünü biliyordum, ama yürekten geliyordu, acı çekiyordu, ama anlamlıydı ve bu benim tek şansımdı.
12 haftalık kemoterapi aldım. Son infüzyondan sonra, 5 taramalı bir takip yaptım. Tümörlerin yok olduğu ortaya çıktı. Tarama sonuçlarından elde edilen çok sayıda başka bulgu var, ancak bunlar endişe verici değil.
Vücudun durumunu 1 ay boyunca korumak için kendimi "akıllı ilaçlar" ile tedavi ediyorum. Hormon tedavisine de başlamak üzereyim.
Yazdıklarımı paylaşırken en önemli şeyi unutuyorum - çalışmayı bırakmadım, sadece başka bir infüzyon veya araştırma için seyahat ettiğim günlerde işe gitmedim. Bu durumda mümkün olduğunca fiziksel olarak aktif olmanın tadını çıkardım.
Bu tedaviyle birlikte gelen pek çok psikolojik travma vardır - korkutucu teşhis düşüncesine alışmak, çevrenizdeki herkese durumunuzla ilgili yük olmak, bilinmeyen gelecek korkusu, maddi yetersizlik, yarın hayatta olup olmayacağınızın belirsizliği, korkutucu, tamamen fiziksel görünüm - saçsız, kaşsız ve kirpiksiz, tombul ve ilaçlardan bitkin.
Ama her şeyden ve bu seferden çıkardığım sonuç, bizi öldürmeyen şeyin bizi daha güçlü kıldığıdır. Ve şimdi daha yetenekliyim, daha bilgiliyim, daha güçlüyüm. Yine ömür boyu sürecek bir ilaç tedavisine başlamak üzereyim, umarım uzun ve etkili olur.
Teşhis konulduğu andan bugüne kadar tedavim nazik ve iyi insanlar tarafından desteklendiği için onlara teşekkür etmek istiyorum:
- Uykusuz günler ve geceler için, fiziksel ve zihinsel olarak benimle birlikte seyahat ettikleri için ve beni destekledikleri için aileme ve arkadaşlarıma, orada olanlara ve olmayanlara teşekkür ederim.
- Bağış kampanyasına katılan ve katılmaya devam eden tanıdığım ve tanımadığım insanlara teşekkür ederim, siz olmasaydınız yazamaz, nefes alamaz, inanamaz ve başaramazdım.
- Medical Carnage'a sizi bulduğum, bana yardım ettiğiniz ve benimle sürekli geri bildirimde bulunmaya devam ettiğiniz için teşekkür ederim, size inanıyorum, size sahip olduğum için ve her şeyi basit, net ve iyi niyet ve hedeflerle tuttuğunuz için mutluyum.
- Ayrıca Şişli Memorial İstanbul'daki ekibe de çabaları için teşekkür etmek istiyorum. Buna değdiğini bilin, gelecekte de buna değecek çünkü birçok insanın size ihtiyacı var. Yapmaya devam edin, durmayın, bu işte iyisiniz, harika gidiyorsunuz.
Д. L. 43 yaşında
